ทะลุมิติมาเป็นแม่ของสามใบเถา(1964)(จบ) - นิยาย ทะลุมิติมาเป็นแม่ของสามใบเถา(1964)(จบ) : Dek-D.com - Writer
×

    ทะลุมิติมาเป็นแม่ของสามใบเถา(1964)(จบ)

    สวย เก่ง ฉลาดแต่ไร้คู่ ดันทะลุมิติมาเป็นคุณแม่สามใบเถาในยุคที่ว่าลูกผู้ชาย หลายผู้ชาย ย่อมดีกว่า

    ผู้เข้าชมรวม

    35,837

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    187

    ผู้เข้าชมรวม


    35.83K

    ความคิดเห็น


    129

    คนติดตาม


    1.07K
    จำนวนตอน :  27 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  19 พ.ค. 67 / 19:45 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

        ยุคที่ลูกชายคือเทพเซียนและลูกสาวดั่งต้นหญ้าไร้ค่า แม่ผู้ให้กำเนินลูกสาวครั้งแล้วครั้งเล่าก็ทำให้แม่สามีเกิดความไม่พอใจ ครั้นจะหาภรรยาอีกคนให้ลูกชายคนรองก็ทำไม่ได้เมื่อปู่เหริน(ปู่ทวด)และสามีไม่เห็นด้วย ดั่งนั้นหลานชายคนโตของบ้านกับหลานชายจากบ้านสาม บ้านสี่ จึงถูกเอ็นดูไม่น้อยส่วนหลานสาวก็ขึ้นอยู่ว่าเกิดจากบ้านไหน 

    -- 

    **แรกเริ่ม**

    ชาลินี หวัง เพียงสกุล หรือเปาเป้ลูกครึ่งไทยจีนที่พ่อเป็นคนไทยแม่เป็นคนจีน เปาเป้เป็นสาวใหญ่ที่ใช้ชีวิตเพียงลำพังในเมืองใหญ่แห่งเซียงไฮ้เมื่อบิดามารดาเสียชีวิตลงและน้องสาวทั้งสองต่างแต่งงานมีครอบครัวหมดแล้ว เปาเป้วัย38ปีก็ไม่ได้มีเป้าหมายชีวิตอะไรจากที่หวังว่าจะได้แต่งงานก็ถูกยกเลิกไปถึง3ครั้ง โดยเฉพาะครั้งล่าสุดครอบครัวฝ่ายชายรับไม่ได้จึงอ้างเรื่องที่เปาเป้อายุเยอะกว่าและคัดค้านในวันแต่งงานทันที ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ออกจะยินดีเพราะเปาเป้เป็นเชฟชื่อดังของประเทศ เก่งรอบด้าน สวยและรวยมาก แต่ปัญหาอยู่ที่เปาเป้มีปัญหาเรื่องมีบุตรยากและคนรักก็ช่วยปกปิดครอบครัวจนจะได้ถึงวันแต่งก่อนจะต้องจบลงแบบเดิม

       ความสิ้นหวัง ความว่างเปล่า ทำให้เปาเป้เลือกหันหน้าเข้าวัด เลือกทำบุญ เลือกช่วยคนยากไร้ เลือกบริจาค จนวันหนึ่งก็เกิดเรื่องประหลาดเกิดขึ้น และมันก็ทำให้เปาเป้สติหลุดทุกครั้งที่รับรู้ว่ามันเป็นเรื่องจริง 

    --

    **นางเอก**

       เมี่ยนเปาคือคุณแม่วัย25ปีที่แต่งงานตั้งแต่อายุ18ปีเมื่อตนเองไม่อยากทนทำไร่ทำนาในฟามร์คอมมูนที่ถูกส่งตัวมาแทนพี่ชายทั้งสองที่ไม่เอาไหน แต่พ่อแม่กลับวิ่งเต้นหาตำแหน่งงานให้จนได้งานทำ ส่วนเมี่ยนเปาที่เพิ่งเรียนจบและหวังว่าจะได้ทำงานดีๆแต่กลับต้องมาทำงานแทน ไม่งั้นน้องชายอีกคนที่อายุน้อยกว่าตนเองอาจจะต้องมามณฑลจี๋หลินแห่งนี้ที่ฤดูหนาวก็หนาวเข้ากระดูก

       เมี่ยนเปาที่หน้าตาดีก็ถึงจัดอันดับความสวยไว้ที่สองรองจากหลี่อิง สาวสวยจากปักกิ่งคนดังที่พี่ชายเป็นทหารและฐานะทางบ้านค่อนข้างดีตามภาพที่เห็น ส่วนเมี่ยนเปาคือลูกสาวของหัวหน้าโรงงานอาหารกระป๋อง และมีแม่เป็นแม่ค้าร้านขายของชำขนาดใหญ่ของกวางโจ แต่ด้วยความที่เมี่ยนเปาเป็นคนเงียบจึงไม่มีสังคม และการทำงานในฟาร์มเลี้ยงสัตว์ก็เหนื่อยมากๆ ไหนจะการปลูกข้าวโพดกับมันฝรั่งที่พื้นที่เพาะปลูกไกลสุดลูกหูลูกตา ที่ว่ามีพื้นที่ราวๆ200ไร่ก็ไม่เกินจริง 

       เมี่ยนเปาทนทำงานได้จนจะครบปีก็มองหาคนที่จะแต่งงานทันทีเพราะความลำบากตรงหน้าที่รับผิดชอบมันหนักมากสำหรับคนที่ไม่เคยใช้แรงและครอบครัวยังบอกให้อดทน เพราะถ้ากลับบ้านทั้งที่ทำงานไม่ครบกำหนด(4ปี8เดือน)ไม่ได้ ไม่งั้นน้องชายกับน้องสาวอีกสองคนต้องมาทำงานแทน แต่ถ้าเมี่ยนเปาแต่งงานกับคนในพื้นที่ หรือทหารในพื้นที่ ทั้งครอบครัวจะถูกยกเว้น 

       การแต่งงานเกิดขึ้นจากความรักที่คิดว่าจะไม่รักแต่กลับรักเมื่อผู้ชายที่เมี่ยนเปาเลือกคือชายหนุ่มที่แม่สื่อหาให้เพราะไม่ใช่ว่าจะชอบจะรักแล้วรักชอบได้เลย หากผู้ใหญ่ไม่เห็นชอบก็เป็นไปได้ยาก เมี่ยนเปาจึงทำทุกอย่างเพื่อให้ตนได้สามีที่ดีและก็ได้สามีที่ดีมาแต่งงานด้วยจริงๆ 

    --

    **พระเอก**

    เหรินซางเหนียงชายหนุ่มอายุ(29ปี)คือลูกชายคนที่สองของบ้านสายหลักที่ครอบครัวเหรินอาศัยอยู่ร่วมกันเป็นครอบครัวใหญ่ แต่ก็แบ่งชัดเจนว่าเป็นห้องใครเป็นห้องใคร บ้านถูกปลูกในพื้นที่สองหมู่โดยที่ทั้งบ้านต้องใชครัวร่วมกัน ทานข้าวร่วมกันสองเวลาคือเวลาเที่ยงและเย็น ส่วนมื้อเช้าตามแต่สะดวกว่าครอบครัวไหนจะทำอะไรกิน และห้ามหยิบจับเสบียงอาหารส่วนรวมมาทำเด็ดขาด 

       เหรินซางเหนียงเป็นลูกคนรองที่ได้เรียนจบมัธยมปลายก่อนจะสมัครเข้ากองทัพพร้อมพี่ชายใหญ่กับลูกชายคนรองจากบ้านรองที่อยู่บ้านข้างๆเมื่อแยกบ้านจากบ้านหลักแล้ว ทั้งสามเป็นทหารอยู่ในกองทัพอยู่3ปีก่อนจะแยกย้ายกันไปตามเส้นทางที่เลือก พี่ชายใหญ่กลับมาเป็นตำรวจนครบาลของอำเภอและได้แต่งงานกับพี่สะใภ้คนรวยและอาศัยในบ้านหลังใหญ่ที่ปรับปรุงซ่อมแซมเมื่อแต่งพี่สะมใภ้เข้ามา เหรินซางเหนียงที่สมัครเข้ากองกำลังพิเศษโดยที่ไม่บอกครอบครัวก็ทำงานอย่างลับๆมาสองปีก่อนจะได้แต่งงานตามที่ครอบครัวเอ่ยขอเพราะอายุเขาก็เยอะมากแล้ว และอีกอย่างน้องชายทั้งสองก็แต่งงานกันหมดแล้ว เหลือแค่น้องสาวที่ยังเรียนตัดเย็บอยู่

       หนึ่งปีลาพักได้10วันก็ทำให้อยู่บ้านได้แค่6วันเพราะอีกสี่วันต้องใช้เดินทางไปกลับเป็นแบบนี้มาหกปีที่เขาได้แต่ลูกสาวจนบ้างครั้งก็โดนมารดาของตนเอ่ยขอในเรื่องที่ตนเองไม่เห็นด้วย และปู่เหรินที่เป็นผู้นำครอบครัวก็ไม่เห็นด้วยเช่นกัน 

    ---

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น